คิดดีทำดีพูดดี

การที่เราทำดีคิดดีพูดดีนั้น มันเป้นสิ่งที่ดีเราทุกคนควรที่จะปฏิบัติ

วันศุกร์ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ความสุขของการเป็นครูฝึกสอน


การได้มาเป็นครูฝึกสอนที่โรงเรียนกุตาไก้วิทยาคม จังหวัดนครพนม เป้นช่วงเวลาที่มีทั้งความสุข ความเหนื่อย เเละความสนุกสนาน บ้างครั้งผมคิดว่าตนเองไม่เหมาะที่จะก้าวเดินมาในสายอาชีพนี้ เเต่เมื่อได้มาอยู่ เเละได้รู้จักนักเรียนมากขึ้น ได้เห็นรอยยิ้มเล็กๆ ของนักเรียนมันทำให้เรามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ภูมิใจในคำที่นักเรียนเรียกว่า ครูครับ ครูคะ


วันพฤหัสบดีที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

กับข้าวหายไปไหน บรรยากาศวันครู


ที่เเท้ก็หายไปเพราะสาเหตุนี้นะเอง 



ภาพนาทีสุดซึ้ง ดูเเล้วน้ำตาจะไหล




ครูชาวต่างชาติของโรงเรียนกุตาไก้วิทยาคม



งาน พระบรมสารีคธาตุ


นักศึกษาที่มาฝึกสอนด้วยกันที่โรงเรียนกุตาไก้วิทยาคม มหาวิทยาลัยนครพนม


กำลังตรวจตัวที่จะอัญเชิญ


เป็นพิธีที่มีความสำคัญมากของชาวบ้านกุตาไก้


นักเรียนของโรงเรียนกุตาไก้วิทยาคม





งานที่ผ่านมาเเล้ว วันที่ 19 มิถุนายน 2557 ที่ผ่านมา





ได้มีโอกาสเข้าร่วมในงานพิธีไหว้ครูของทางโรงเรียนกุตาไก้วิทยาคม  มีความสุขมากๆ เลยนะครับ
ได้มีโอกาสเห็นนักเรียนไหว้ครู คิดถึงวันที่เคยผ่านมา ตอนที่เรายังเป็นนักเรียนเเล้ววันนี้เราได้มีโอกาสได้มายืน ในจุดนี้ คือ ครู

วันนี้ได้มีโอกาสเข้ามานักเขียนโพส

ปัจจุบัน
ตอนนี้ได้มีโอกาส มาฝึกสอนอยู่ที่โรงเรียนกุตาไก้วิทยาคม ได้เป็นเวลา 2 เดือนเเล้ว ความรู้สึกตอนเเรกที่มา ก็คิดได้เลยว่า ชีวิตการเป็นครูนั้นมันไม่ได้ง่ายเสมอไป ต้องเดินไปทางที่ไม่ได้เรียบง่าย อย่างที่เราคิดเอาไว้
วันเเรกที่มาอยู่ที่โรงเรียน ได้มาพักยุที่บ้านพักของโรงเรียน อยู่ดรงเรียนเงียบมาก โดยเฉพาะวันเสาร์ อาทิตย์ ที่ส่วนมากจะกลับบ้านกัน เเต่เราไม่กลับบ้านต้องมานั่ง เหงาอยู่คนเดียว


วันอังคารที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2556

วันนี้เป็นที่เหนื่อยอีกวัน

จากการทำโปรเจคเพื่อเสนออาจารย์ เเต่สุดท้ายก็ไม่ผ่าน มันคงจะเป็นอีกส่วนหนึ่งของชีวิตที่จะต้อง มีสมหวังเเละผิดหวัง เเต่อย่าเสียใจไปเลยกับชีวิต เพราะตอนนี้เรายังมีลมหายจัยอยู่ เรายังมีมือ มีเท้า เหมือนคนอื่น เค้าทำได้เราก็ทำได้ เเต่ไม่รู้ว่าวันไหนที่เราจะทำได้เหมือนเค้า เเค่เราตั้งใจทำให้ดีที่สุดก็พอใจเเล้วละ

จะเริ่มเขียนชีวิตอีกครั้งตั้งเเต่วันนี้










ไม่ได้เข้ามาเขียนนานเลย

การออกสังเกตุการสอน
เป็นอีกก้าวของการเตรียมพร้อมที่จะไปเป็นครู เเต่รู้ไหมว่าระยะทางนั้นเเสนจะยาวไกล เราไม่รุเลยว่าเราจะได้เป็นครูดั่งที่ใจเรานั้นคิดเอาไว้หรือไหม อนาคตมันไม่เเน่นอนจริงๆๆ

วันเสาร์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2554

วันเหงาๆของคนเหงาๆ


เเสงดวงตะวันจางลับลาไปอี กวัน มีเพียงฉันกับความเหงา เเละเรื่องราวร้อยพันที่ช้ำใจ เสียงของบทเพลง คอยเฝ้าหลอนใจ อยากผ่านคืนนี้ไปเเค่เพียงใครรับฟัง ค่ำคืนเเห่งความเหงาช่วยฉุดรั้งฉันเอาไว้
ก่อนฉันจะขาดใจ ค่ำคืนเเห่งความเหงา จะมีใครไหมที่เข้าใจฉันหยุดความเหงาให้มันจบลง

วันศุกร์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2554

ชีวิตที่อยากจะส่งมอบต่อ

คุณเคยคิดบ้างไหมว่าทำไมคนเราเกิดมาเเล้วทำไมต้องมีโรคมีอะไรทำให้ต้องจากคนที่เรารักไปก่อนเวลา
คุณเคยคิดบ้างไหมว่าการที่คนคนหนึ่งเกิดขึ้นมาเเล้วมีโรคติดตัวมาด้วยนั้นมันเป็นสิ่งที่ทรมานมากการที่มีโรคมาเเต่เกิดจะทำอะไรก็ไม่ได้ทำเหมื่อนคนอื่นทั้งๆที่อยากจะทำมากๆ อยากจะเล่นสนุกกับเพื่อน อยากไปไหนมาไหนตามที่ใจต้องการ การที่เป็นโรคนั้นจะเป็นสิ่งที่สุดเเสนจะลำบากทั้งทางกายเเละทางใจ เพราะจะคิดอยู่เสมอว่าตัวเองไม่มีค่าเป็นภาระให้กับคนอื่น เเต่สำหรับตัวผมเคยผ่านเรื่องราวมาเเล้วถึงจะไม่มากเเต่ผมก็คิดเสมอว่าการที่ผมได้เกิดมานั้นผมไม่ขอไรมากเเค่ได้ทำอะไรเหมื่อนคนอื่นๆ
ได้ไปไหนมาไหนได้เหมื่อนคนอื่น เเละสิ่งสุดท้ายก่อนตายถ้าผมทำได้ผมอยากจะช่วยชีวิตคนคนหนึ่ง
ผมได้รู้จักเธอโดยบังเอิญเเต่ผมก็รู้ถึงความทุกข์ที่อยู้ภายในใจของเธอ
ผมอยากจะบอกเธอว่าเเม้ว่าเราจะเป็นโรคเราก็สามารถมีความสุขได้เหมื่อนคนอื่น อย่าถ้อเเถ้ อย่าสิ้นหวัง อย่าหมดกำลังใจ เเละถ้าถึงวันนั้นมาจริงๆอย่างที่ผมบอกเธอไว้ คือ ถ้าผมเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ผมอยากที่จะมอบสิ่งที่จะต่อชีวิตเธอคนนั้นให้กับเธอครับ เพราะอย่างน้อยผมก็ได้ช่วยชีวิตคนที่ผมรุ้จัก
เเละผมอยากจะให้เธอได้มีความสุขกับชีวิตที่ไม่ต้องเป็นโรคนั้นอีกต่อไป
สิ่งสุดท้าย ผมอยากให้เธอรับไปคือ สิ่งที่จะต่อชีวิตเธอไปอย่าได้ปฏิเสธ เพราะฉันต้องการที่จะให้เธอเป็นสิ่งสุดท้าย เพื่อให้เธอได้มีชีวิตอยู่ต่อไป

ฝันให้ไกลไปให้ถึง

บทความที่ได้รับความนิยม